- Rəqsanə xanım, əvvəlcə özünüz barədə bir az məlumat verin, zəhmət olmasa.

- Mən Lənkəranın Boladi kəndində anadan olmuşam. Orada böyümüşəm, ailə qurmuşam. Üç övladım dünyaya gəlib. Böyük qızım rəhmətlik Mira həkim (terapevt) idi. Çox yaxşı həkim idi. Həmkarları və pasiyentləri arasında hörmət qazanmışdı. Öz işini çox sevirdi. Yorulmadan insanların xidmətində idi. Pandemiya vaxtı da çox insanları xilas etdi

- Öz istəyi ilə həkim olmuşdu?

- O, əslində jurnalist olmaq istəyirdi. Amma nənəsi onun həkim olmağımı istəyirdi. Çünki illərlə yataq xəstəsi idi. Qızım da ona söz vermişdi ki, həkim olacaq. Öz savad, əziyyəti ilə ağ xalat geyindi. Amma əcəl onu əlimizdən tez aldı. 32 yaşında rəhmətə getdi.

- Nədən rəhmətə getdi?

- Yoldasi ilə ayrılmışdı. Problemlər var idi. Dedilər ki, özünə qəsd edib. Amma mən buna inanmıram.

- Neçə il ailəli oldu?

- Cəmi iki il ailəli oldu qızım.

- Necə bir xarakterə malik idi Mira xanım?

- Çox mülayim idi. Hər kəslə dil tapırdı. Ailəcanlı idi. Çox gözəl xasiyyəti var idi. Məqsədlərinə doğru can atırdı. İmkansız insanlara əl tuturdu.

- Məqsədi nə idi?

- O, hələ də oxumaq istəyirdi. Öz üzərində dayanmadan işləyirdi. Məqsədi təhsilini xaricdə davam etdirmək idi.

- Onun yoxluğu özünü necə biruzə verir?

- Çox ağır bir dərddir. Hər gün mənə zəng edərdi. Danışardı. Gözüm yolda, qulağım səsdə qalıb.

- Ondan sizə nə xatirə qalıb?

- Onun bütün paltarlarını saxlamışam. Otağa girəndə hələ də qoxusu gəlir.

- İndi nə ilə təsəlli tapırsınız?

- Heç nə ilə təsəlli tapmıram. Övladı olsa idi, onunla təsəlli tapardım. Amma o da olmadı. Özü istəmədi.

- Sonda nə demək istəyirsiniz?

- Arzuları çox idi. Amma ömrü az oldu. Deyəcək bir söz tapa bilmirəm...

Allah rəhmət etsin!








скачать dle 10.6фильмы бесплатно